Warme kerst, roadtripje en het einde komt in zicht

Goedemorgen,

Ik heb toch maar besloten om weer in het Nederlands te bloggen omdat mijn woordgrappen dan toch beter tot zijn recht komen ;)

Het is alweer een maand geleden dat ik iets van me heb laten horen dus het is wel weer eens tijd voor een update dacht ik zo.

Voor kerst heb ik in Brookton het baantje gedaan waarover ik in mijn vorige blog verteld heb, het sprayen van jonge boompjes en begroeiing om te voorkomen dat het gaat woekeren.

We waren een week op een soort van roadtrip door de Wheatbelt waarbij we elke dag ongeveer 150 kilometer weg sprayen (enorm enerverend werk) stel je het volgende beeld voor een klein vrachtwagentje met een watertank achterop en sproeiers aan de voorkant en in de bijrijdersstoel een idioot meteen hoge drukspuit die boompjes nat moet spuiten. Tel daarbij op dat we midden in een hittegolf zaten (elke dag +40 graden ) en je hebt een wereldbaan. Ondanks dat was het toch wel erg lachen en heb ik een hoop geleerd over Cricket omdat we midden in de Ashes serie zaten en de radio de hele dag aanstond en de gasten waarmee ik het werk deed waren prima gezelschap. Na een week iedere dag in een andere hotel in een boerengat te hebben geslapen (sommige kamers waren hokjes zonder airco) gingen we de dag voor kerst weer naar Brookton terug.

De familie waar ik logeerde ging kerst vieren in Mandura ( 1,5 ten zuiden van Fremantle ) en ze vonden het geen probleem om mij in Freo te droppen. De 24e ging ik met opa en oma en de kinderen in een auto vol bagage richting Freo. Het was een briljante autorit met veel spelletjes en oma die haar handen vol had aan de twee dames op de achterbank.

In Freo aangekomen viel ik met mijn neus in de boter want de voorbereidingen voor de BBQ de volgende dag waren in volle gang en dus was het middagprogramma geregeld en heb ik heel de middag in de keuken gestaan.

Voor kerstavond had ik nog geen plannen maar omdat het gros van mijn vriendengroep kerst ging vieren bij iemand thuis, heb ik mezelf en Richard ook maar uitgenodigd omdat ik geen zin had om op kerstavond noodles te eten. Die avond was erg geslaagd, en het eten was heerlijk we waren met ongeveer 15 man en een bont gezelschap van Zweden, Britten, Duitsers, Amerikanen, Ieren, Maltesers en Nederlanders. Na een fantastische roast en de nodige alcoholische versnaperingen was het tijd om terug te gaan naar het hostel en daar nog even verder te feesten.

1e kerstdag stond de trip naar Rottnest eiland gepland ( Rottnest is een eiland voor de kust van Freo, het dankt zijn naam aan het feit dat ene Dirk de Vlamingh hier ooit voet aan wal zette en in aanraking kwam met de inheemse diersoort de Quaka (een soort van uit de kluiten gegroeide rat) De Vlamingh doopte het eiland Rattennest eiland wat de aussie's hebben verbasterd naar Rottnest.

Na een half uur op de ferry waarbij ondergetekende de nodige moeite had met de combinatie 4 uur slaap, ruige zee en de nodige biertjes de avond ervoor arriveerden we op rottnest. Na een wandeling van een minuutje of 15 kwamen we bij onze BBQ spot aan waar we genoten hebben van een lekkere BBQ, heel de dag in het water hebben gelegen en vooral veel hebben gelachen. Rond half 5 zijn we weer richting Freo gegaan waar het feest nog tot in de late uurtjes doorging.

Tweede kerstdag was een dag van nietsdoen en vooral uitslapen, de volgende dag ben ik om elf uur smorgens in mijn eentje de neuwe Hobbit gaan bekijken in de bioscoop en dat was een briljant begin van de dag. Rond 2 uur werd ik opgehaald door Craig en Louise om weer te gaan sprayen en dat heb ik nog 3 dagen gedaan. De 31e werd ik om 10 uur weer in Freo gedropt zodat ik hier oud en nieuw kon vieren.

Omdat ik niet echt zat te wachten op weer een typische freo avond/week had ik van te voren al even contact gehad met Richard of we niet even een auto zouden huren om een week naar het zuiden te gaan. Voor mij betekende dit twee vliegen in een klap, want en ik was er even uit en kon de zuidwestkust gaan zien en ik kon zowel Jasper als Jelmer (twee van mijn beste vrienden uit Breda meeten. )

Richard en ik hebben die dag de auto opgehaald een 3 deurs knalrode Mitsubischi of Mazda of Hyundai (in ieder geval iets Aziatisch en jullie weten hoe gefascineerd ik mijn hele leven al ben door auto's) Richard en ik dachten dat we een goede deal hadden met onze auto 150 dollar voor 6 dagen echter we hadden de kleine lettertjes niet gelezen en we hadden 100 km vrij per dag en iedere kilometer daarboven kostte ons 25 cent per kilometer aangezien de afstanden in Australie niet echt te vergelijken zijn met thuis, dreigde het een duur grapje te worden tenzij we de plannen om zouden gooien.

Het oorspronkelijke plan was namelijk Esperance wat 800 kilometer ten zuiden van Perth ligt, dit zou echter betekeken dat we in het gunstigste geval 1600 kilometer zouden rijden en dat kons ons budget niet echt aan.

We besloten om zoals gepland eerst naar Margaret River te rijden, een kustplaatsje 300 km ten zuiden van Perth en een van de beroemdste wijn regio's van Australie. Jelmer en Sally hadden hier hun bivak opgeslagen in de achtertuin van een Australische. Ze hadden een kleedje banken een lampeen tafel en een vuurkorf voor de tent en ik moet zeggen het was weer briljant geregeld zoals alleen de heer Vonk dat kan op de een of andere manier.

Na in Margaret aangekomen te zijn zat iedereen (er sliepen ongeveer 6 mensen bij de australische in haar huis ) al rnd de vuurkorf en de sfeer zat er gelijk goed in. Wij hebben een heerlijk rustige oud en nieuw gehad en rond 1 uur zijn we naar het huis van Fenya gegaan ( een Duits meisje wat ik ken uit het hostel en een groot gedeelte van de groep van kerstavond was daar ook ) daar hebben we nog een paar uur gezeten en het was leuk om sommige mensen die ik al maanden niet meer gezien had weer even te spreken.

De volgende dag was een chill dagje en Sally heeft ons die middag alle stranden in de omgeving laten zien erg relaxed en bovendien ook heel mooi.De dag erna was het wijnproeverij dag, Jelmer moest werken maar Sally vond het leuk om ons mee op sleeptouw te nemen, de meeste wijngaarden in de regio hebben grote restaurants en ook proeflokalen waar je gratis wijn kan proeven dit hebben we die dag dan ook gedaan en ht was erg geslaagd. Die avond wilde we gaan BBQen op het strand maar het was te winderig en we besloten uiteindelijk om bij de tent een hapje te eten.

De volgende dag was het tijd om weer door te gaan, we konden de kampeerspullen van Sally en Jelmer lenen dus dat was ideaal omdat we niet meer naar Esperance gingen was het plan nu Penberton ongeveer 1,5 rijden vanaf Margaret River. We zijn eerst naar Augusta gereden, het punt aan de westkust waar twee oceanen samenkomen. We moesten echter 10 dollar betalen om het daadwerkelijk te zien wat we beiden belachelijk vonden dus dat hebben we helaas gemist. Na lunch in Augusta reden we door naar Penberton. Hier zijn eeuwenoude bossen met Kauri bomen en volgens Jelmer en sally was het een bezoekje waard. Na een hoop gezoek kwamen we uiteindelijk een kampeerterrein in de middle of knowhere tegen, omdat het zomervakantie was stond het vol met Aussie's we hebben hier een hapje gegeten en omdat we geen licht bij ons hadden zijn we al om 8 uur gaan tukken in onze 12 dollar tentjes ( ontzettend koud!!!!) De volgende morgen kregen we wat tips van de buurman en na ontbijt en een duik in het meer om wakker te worden was het op naar de Bicentennial three, dit is een 75 meter hoge boom die je kan beklimmen doordat ze er stalen pinnen in geslagen hebben. Het ding is echt immens en de veiligheidsmaatregelen waren er eigenlijk gewoon niet. Richard en ik kwamen aan op onze slippers maar besloten toch maar om even schoenen aan te trekken voor deze onderneming. Ik moet zeggen dat het me vies tegenviel, ik heb geen hoogtevrees maar stond toch wel een beetje te trillen op een gegeven moment. Het was het uiteindelijk wel waard, het uitzicht was erg mooi en je kon kilometers ver weg kijken.Vervolgens was het weer tijd on maar beneden te gaan en dat waren een paar hachelijke minuten, mijn benen waren letterlijk 10 minuten later nog steeds aan het trillen en ik weet niet of ik het ooit nog een keer zou doen. In ieder geval wel weer iets wat ik van mijn lijstje af kan strepen. Na de boom gingen we op het gemakje weer terug naar Margaret River om de kampeerspullen terug te brengen bij Jelmer en Sally. Na gedag gezegd te hebben tegen Sally was het tijd om door te rijden naar Dunsborough (een uurtje rijden noordwaards) onderweg hebben we nog even een wijnproeverijtje meegepakt en zijn we nog even bij het strand wezen kijken.

Die avond was het tijd om na 10 maanden Jasper Zwennes en Stefanie weer te zien, Jap was nog aan het werk maar zijn huisgenoten waren op de hoogte. Toen we het adres in de Tom-Tom gooiden en uiteindelijk bij een gigantische villa aankwamen, vroegen we ons af of dit het juiste huis was. Uiteindelijk toch maar naar binnen gelopen en dit bleek inderdaad het geval Jap en steef hebben het erg getroffen en hebben een kamer in een gigantisch huis van alle gemakken voorzien. Die avond hebben we biertjes gedronken met de huisgenoten en rond 12 uur kwamen Jap en Steef thuis. Het was erg gezellig om weer even bij te kletsen en hun Azie avonturen te horen. De volgende dag hebben we een uurtje op het strand gelegen en een lekkere lunch met hamburgers in de tuin.

Richard en ik hebben die avond een filmje gekeken terwijl Jap en Steef nog aan het werk waren, de volgende morgen hebben we gezamelijk ontbeten en toen was het tijd om gedag te zeggen, raar idee want ik heb geen idee wanneer ik ze weer ga zien.

Het plan was om die dag de auto in te leveren maar op de terugweg besloten we om m toch maar een dagje langer te huren. Terug in het hostel besloten we om die middag te gaan Klifjumpen en dat was erg geslaagd Ongeveer tien minuten rijden van het hostel zijn er 11 meter hoge rotsen waar je vanaf kan springen en dan via de rotsen weer omhoog kan klauteren. Het is hier altijd druk en ook een enorm sociaal gebeuren omdat van een 11 meter hoge rots afspringen toch iets is waar je even overheen moet en dus ook voer voor conversaties.

Inmiddels ben ik weer aan het werk in de fabriek en dat blijf ik nog doen voor een paar weken voordat ik 30 januari naar Bali ga en 11 februari naar huis vlieg.

Tot de volgende keer