Nog 3 maanden Freo en officieel fabrieksarbeider

Goedemorgen,

Hier weer een (kort :) ) verhaaltje, wat eerder dan jullie van mij gewend zijn, maar ik had beloofd om mijn trouwe lezerspubliek op de hoogte te houden van mijn plannen.

Ik ben nu bijna twee weken terug op het oude nest, the Old Firestation in Fremantle, de eerste twee dagen heb ik mij vooral bezonnen op mijn volgende stap, totdat ik mij ineens bedacht dat het misschien wel handig was om mijn gemaxte ING creditcard (1500 eurotjes) even af te betalen voordat ik dat vergeet en straks een BKR registratie aan mijn broek heb hangen.

Dat dus maar even gedaan maar dat betekende ook dat mijn zuurverdiende rotsraap spaargeld ineens was gehalveerd.

Het komt er nu eigenlijk op neer dat ik niet echt genoeg geld heb om heel veel leuke dingen te gaan doen, (Australie, is op dit moment gewoon een van de duurste landen ter wereld)

Na 3 dagen bankhangen (lees 4 a 5 films per dag kijken ) was ik daar echter ook wel weer klaar mee en kreeg ik via het hostel een job, job aangeboden.
Dit fenomeen zal ik even uitleggen want is zowel hilarisch als enigzins achterlijk.

Lokale onernemers hebben nog wel eens een extra handje nodig, voornamelijk bouwbedrijven of hoveniers. Ze bellen dan naar het hostel en wat er vervolgens gebeurd is altijd erg bijzonder.
De receptionist roept via de intercom, job, job 20 dollar per uur cash in hand door de intercom, vervolgens is het zo dat de eerste persoon die bij de receptie staat, het briefje krijgt met darop het telefoonnummer van de werkgever. Op het moment dat de eerste letter van job wordt omgeroepen laten mensen alles vallen waar ze mee bezig zijn en sprinten als een dolle naar de receptie. In een 2 verdiepingen tellend hostel levert dat altijd hilarische taferelen op van mensen die de trap afspringen of al sprintend de receptie proberen te bereiken.

Ik zat die ochtend toevallig 2 meter van de receptie af toen de job, job binnenkwam en was daar zowaar eens als eerste, het baantje bleek twee dagen de tuin van een hovenier opknappen te zijn.

De beste man kwam me ophalen in het hostel en vertelde dat er die morgen een Ier voor hem had gewerkt maar die was er na twee uur mee gestopt omdat ie geen zin had om gaten te graven, (rare jongens die backpackers)
Ik vertelde dat ik net 6 weken rotsen had geraapt dus dat twee dagen tuinieren een eitje zou zijn, Guy, de hovenier moest daar om lachen en vroegwaar ik dat dan gedaan had, na uitgelegd te hebben dat ik dat in Hyden had gedaan vroeg hij bij wie, ik de naam van Jeff Biglin genoemd en vervolgens begint hij te lachen en verteld dat dat zijn neef is. Blijkt dat Guy in Hyden is geboren en zijn hele familie daar nog steeds woont. Supertoevallig dus weer.

Daar twee dagen in zijn tuin wezen klussen en dus even geen films, helaas had hij op het moment verder geen opdrachten want anders had ik lekker een paar weken tuinman kunnen zijn.

Na dit tuinavontuur maar weer terug naar films kijken en biertjes drinken en 5 dagen later hoorde ik van Kenneth, (mijn Nederlandse maatje in het hostel) dat ze bij Alutech (een bedrijf dat aluminium kozijnen en deuren maakt ) waarschijnlijk mensen nodig had omdat er twee gasten weg zouden gaan. Ik had hier al twee keer eerder gesolliciteerd, maar toen was ik klaarblijkelijk te hoog opgeleid voor fabriekswerk.

Nu kreeg ik direct de magazijnman te spreken en die zei kom maar langs, na een gesprek van 5 minuten wa het ok en kon ik op donderdag beginnen.

Ik ben nu dus officieel fabrieksarbeider (ja push heren 13, ik moest ook aan de lullo's sketch over arbeiders denken) de afgelopen twee dagen de magazijn man geholpen met voorraad opslaan en geen idee wat maandag gaat brengen.

Het goede nieuws is wel dat ik hier waarschijnlijk een tijdje kan blijven en dat het lekker betaald. Zoals het er nu uitziet blijf ik dus een maandje of 3 in Fremantle om de bankrekening te spekken alvorens naar Nieuw Zeeland te gaan in oktober.

Maar daarover later meer, nu ga ik lekker van het zonnetje genieten, het is hier wel koud, (graadje of 15 maar als het zonnetje erdoor komt is het toch nog best korte broeken weer)

Omdat ik hier de komende tijd blijf hangen kunnen jullie me nu ook schrijven ( ja oma, kom maar door met die brieven)

Het adres is:

Thijs Mahler
18 Phillimore Street
6160 Fremantle, WA (Western Australia)
Australia

Geniet van het weekend en tot de volgende keer maar weer.