de laatse loodjes in de Aluminiumfabriek
Door: Thijs
Blijf op de hoogte en volg Thijs
14 September 2013 | Australië, Fremantle
Goedemiddag,
Na vijf weken radiostilte wordt het zo langzamerhand wel een teken van leven mijnerzijds, dus bij deze.
Ik ben nog steeds aan het werk in de auminiumfabriek en ik ben er inmiddels redelijk klaar mee.
Het werk zelf is mentaal dodelijk vermoeiend, de hele dag ramen en deuren in krimpfolie wikkelen en in piepschuim verpakken klinkt even enerverend als het daadwerkelijk is, tel daarbij op dat wij als backpackers als oud vuil worden behandeld en je hebt echt een topbaan.
Om even een beeld te schetsen, het management hier heeft geen enkel repect voor personeel en vinden het de normaalste zaak van de wereld om je een oor aan te naaien. Zo stonden wij 3 weken geleden om 6 uur voor een dichte fabriekspoort omdat iemand de sleutel was vergeten, deze meneer moest terug naar huis om die te halen n was pas om half 7 weer terug. oor mij in Nederland ondenkbaar is gebeurt hier wel gewoon, in plaats van dit probleem aan te pakken en meer sleutels uit te geven, wordt er hier gewoon gezegd pech gehad we gaan je vanaf half 7 betalen.
Ik heb dit nog proberen aan te kaarten, maar dat was blijkbaar niet de bedoeling en leverde mij een reprimande op.
Vorige week vrijdag kregen we nog beter nieuws, wij als backpackers kregen te horen dat we per ongeluk te veel verdienden en dat we terug werden gezet van 23 naar 21 dollar met terugwerkende kracht van twee dagen. Daarnaast werd ook medegedeeld dat onze overuren te duur waren en dat we nog maar 41 uur per week mogen werken. Fikse tegenvallers dus voor de spaarkas.
De fabrieksmanager die os het nieuws moest brengen was er ook allesbehalve blij mee, maar moest ons het fijne nieuws wel brengen.
De afgelopen weken ga ik dan ook met gif in mijn lijf naar de fabriek en de enige reden dat ik er nog ben is dat ik over twee weken naar Nieuw Zeeland ga en dat jobhoppen nu niet echt verstandigis. Het zorgt er ook voor dat ik het weekend gebruik als uitlaatklep om de week zo snel mogelijk te vergeten.
Deze vicieuze cirkel zorgt er echter weer voor dat het sparen voor Nieuw Zeeland niet echt opschiet.
Na het zoveelste idiote hockeytoernooi achtige weekend op rij heb ik maar besloten om even pas op de plaats te maken en afgelopen weekend en dit weekend slijt ik mijn avonden op de bank met filmmarathons.
Zo heb ik mijn hostelgenoten deze week erg blij gemaakt met een Lord of the rings marathon op zondag en ben ik dinsdag begonnen met de Harry Potter week, die nu net ten einde is.
De komende 2 weken is het nog even afzien om de 30e september dan eindelijk de backpack weer op mijn rug te gooien voor een dikke maand Nieuw Zeeland.
Verder is er hier weinig nieuws, het weer is waardeloos op het moment dus van mij mag de zomer wel beginnen hier.
p.s. Oma ik heb de brieven ontvangen erg leuk om te lezen dus ik zou zeggen ga zo door.
groeten,
Thijs
Na vijf weken radiostilte wordt het zo langzamerhand wel een teken van leven mijnerzijds, dus bij deze.
Ik ben nog steeds aan het werk in de auminiumfabriek en ik ben er inmiddels redelijk klaar mee.
Het werk zelf is mentaal dodelijk vermoeiend, de hele dag ramen en deuren in krimpfolie wikkelen en in piepschuim verpakken klinkt even enerverend als het daadwerkelijk is, tel daarbij op dat wij als backpackers als oud vuil worden behandeld en je hebt echt een topbaan.
Om even een beeld te schetsen, het management hier heeft geen enkel repect voor personeel en vinden het de normaalste zaak van de wereld om je een oor aan te naaien. Zo stonden wij 3 weken geleden om 6 uur voor een dichte fabriekspoort omdat iemand de sleutel was vergeten, deze meneer moest terug naar huis om die te halen n was pas om half 7 weer terug. oor mij in Nederland ondenkbaar is gebeurt hier wel gewoon, in plaats van dit probleem aan te pakken en meer sleutels uit te geven, wordt er hier gewoon gezegd pech gehad we gaan je vanaf half 7 betalen.
Ik heb dit nog proberen aan te kaarten, maar dat was blijkbaar niet de bedoeling en leverde mij een reprimande op.
Vorige week vrijdag kregen we nog beter nieuws, wij als backpackers kregen te horen dat we per ongeluk te veel verdienden en dat we terug werden gezet van 23 naar 21 dollar met terugwerkende kracht van twee dagen. Daarnaast werd ook medegedeeld dat onze overuren te duur waren en dat we nog maar 41 uur per week mogen werken. Fikse tegenvallers dus voor de spaarkas.
De fabrieksmanager die os het nieuws moest brengen was er ook allesbehalve blij mee, maar moest ons het fijne nieuws wel brengen.
De afgelopen weken ga ik dan ook met gif in mijn lijf naar de fabriek en de enige reden dat ik er nog ben is dat ik over twee weken naar Nieuw Zeeland ga en dat jobhoppen nu niet echt verstandigis. Het zorgt er ook voor dat ik het weekend gebruik als uitlaatklep om de week zo snel mogelijk te vergeten.
Deze vicieuze cirkel zorgt er echter weer voor dat het sparen voor Nieuw Zeeland niet echt opschiet.
Na het zoveelste idiote hockeytoernooi achtige weekend op rij heb ik maar besloten om even pas op de plaats te maken en afgelopen weekend en dit weekend slijt ik mijn avonden op de bank met filmmarathons.
Zo heb ik mijn hostelgenoten deze week erg blij gemaakt met een Lord of the rings marathon op zondag en ben ik dinsdag begonnen met de Harry Potter week, die nu net ten einde is.
De komende 2 weken is het nog even afzien om de 30e september dan eindelijk de backpack weer op mijn rug te gooien voor een dikke maand Nieuw Zeeland.
Verder is er hier weinig nieuws, het weer is waardeloos op het moment dus van mij mag de zomer wel beginnen hier.
p.s. Oma ik heb de brieven ontvangen erg leuk om te lezen dus ik zou zeggen ga zo door.
groeten,
Thijs
-
15 September 2013 - 17:55
Benny:
Hej Mahler,
Nog ff volhouden, maar dat gaat je wel lukken. Het doel heiligt de middelen, zolang je het niet in het weekend uitgeeft. Misschien moet je je mobiel uitzetten na het werk. hehe ;)
Succes nog!!! -
23 September 2013 - 23:24
Saskia Van Gerven:
Hoi Thijs, wat een pech met dat werk. Nog anderhalve week en dan kun je het achter je laten.
Dus nog even doorbuffelen .
Het blijft een vreemde zaak om zo met je werknemers om te springen.
Dit wordt ook de toekomst van Nederland als we Rutte en Samson zo door laten gaan.
Voor iedere werknemer tien anderen.
Niet klagen maar dragen. Wordt vast het nieuwe motto.
In ieder geval heb jij je eigen bioscoop bij de hand en weet je er weer een leuke draai aan te geven.
Zet je schouders er onder en de tijd vliegt voorbij.
Liefs van mij en Hans.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
