Down Under: hoe het allemaal begon

Beste vriendjes, vriendinnetjes, familie, vage kennissen en ander gespuis wat dit graag wil lezen.

Op het moment van schrijven ben ik al ruim twee weken in Australie en ik heb tot nu toe nog geen kans gezien om een verslag te schrijven dus het werd wel een keer tijd.

Voor de mensen die geen zin hebben in lange verhalen hieronder een korte samenvatting.

Het gaat goed met me, heb al veel gezien, veel leuke mensen ontmoet en het weer is fantastisch. Ben nog steeds niet verbrand (wat een klein wonder is want ik voel me hier alsof ik continu op de boot in Friesland zit) Het land is fantastisch alleen Gruwelijk duur (niet heel handig als je een gat in je hand hebt, maar wel een goed moment om een poging te doen om daar vanaf te komen) Dat betekent ook grotendeels improviseren en dingen doen die ik in Nederland verafschuw zoals bezuinigen op eten (lang leve de instant noodles) Shag roken (hallo middelbare schooltijd) 15 uur durende busreizen maken (die ik 12 jaar geleden toch echt had afgezworen). Geen gel meer in mijn haar en goedkope wijn uit kartonnen dozen drinken. Kortom ik vermaak me prima, heb mijn eerste surfles gehad in Byron en ben inmiddels verslaafd, heb een of andere Duitser uit het water gered in Sydney die een paniek aanval kreeg, heb al 33 nieuwe drankspelletjes geleerd van Britten en Ieren en ik ben iedere dag op zijn minst een uur bezig met uitleggen hoe je mijn naam uitspreekt. tot zo ver de korte versie en tot de volgende knoop.

Woensdag 6 maart door de hele familie uitgezwaaid op Schiphol en na een voorspoedige vlucht die begon op woensdagmiddag 14:40 via Dubai uiteindelijk op donderdag 23:00 lokale tijd in Sydney geland. Daar begon het avontuur dus echt. Ondergetekende had bedacht dat het handig was om een hostel te boeken in Sydney voor de eerste nachten vanwege mijn late aankomsttijd. Uiteraard was dit bij denken alleen gebleven en stond ik zonder plan om 23:30 op de parkeerplaats van Sydney Airport. mezelf opgedrongen bij een paar duitsers die al een taxi hadden geregeld en door de chauffeur in de stad gedropt. Daar kwam ik erachter dat vanweghe het Big Day out festival (met headliner the Prodigy, om je een idee van de grootte te geven) die zaterdag zou worden gehouden, heel leuk allemaal maar daardoor was er geen bed meer te krijgen. Ik heb tweeenhalf uur met al mijn bagage door Sydney gezworven op zoek naar een bed, 15 hostels later en evenzoveel keer nee we zitten vol was ik weer bij het 3e hostel en wilde ik het liefst mamma bellen en een vlucht naar huis boeken. Uiteindelijk keerde het tij zich en bleek er een cancellation te zijn bij Nomads waardoor ze me toch een bed aan konden bieden. Om 2:30 eindelijk een bed en na een douche en twee uur slaap (lang leve de jetlag ) stond ik vrijdagmorgen weer bij de receptie. wonder boven wonder was er weer een cancellation en had ik een bed voor vrijdagavond. Vrijdag stond echter volledig in het teken van een bed voor zaterdag want dat was de dag van het festival en er was echt niets meer te krijgen. Na 3 uur hostels bellen met telkens 0 op het rekest. Heb ik maar een oproep gedaan op facebook. De reacties hierop waren overweldigend ( nogmaals bedankt iedereen ) en uiteindelijk ben ik via Femke en Steffi in contact gekomen met David Bourke een Australische hockeyer die een tijdje in San Sebastian heeft gespeeld en de dames daarvan kende. vrijdagavond ging ik ervan uit dat het goed zou komen maar had nog geen bevestiging.

Ingecheckt in mijn kamer en een geniaal Engels stel als roommates samen met een leuk Zwitsers meisje wat ik helaas nooit toe heb kunnen voegen op faceboook omdat mijn telefoon haar naam en nummer ergens heeft verstopt. Met de engelsen even naar de bar geweest en daar mijn eerste ervaring met Australische uitsmijters mee mogen maken (Steffen Pietersma en Jasper Zwennes ga niet naar Australie want jullie komen hier nergens binnen) Buiten een sigaretje gerookt en daarna mocht ik niet meer naar binnen omdat ik te dronken keek, ik terug naar mijn hostel andere broek en ander shirt aangedaan en weer terug naar de bar en zonder problemen naar binnen ( achteraf hoorde ik dat dit je een paar honderd dollar kan kosten omdat je niet meer naar binnen mag als ze je weigeren en ze de politie kunnen bellen omdat je de wet overtreed, doen we dus maar niet meer)

Zaterdagmorgen lekker in het park ontbeten en gewacht op het verlossende woord van David, dat kwam rond 11:00 dus toen was meneer Mahler weer happy omdat ik weiniog trek had in slapen in het park of het strand mijn 3e nacht in Australie. De rest van de dag lekker de tourist uitgehangen, Harbour Bridge over gewandeld en het uitzicht van een van de pijlers bekeken, behoorlijk indrukwekkend. Uiteraard even een rondje om het Opra House gelopen de botanische tuinen bekeken en wat door de stad geslenterd. Al met al een prima dagje

Rond 4 uur begonnen aan de reis naar Engedin waar Davids ouders wonene (45 minuten met de trein vanaf Sydney) David had een uitstekende routebeschrijving gegeven maar de australische NS heeft blijkbaar hetzelfde probleem als wij in NL de trein naar engedin reed niet en ik werd door een aardige NS mevrouw naar een ander spoor doorverwezen, daar aangekomen geen spoor van mijn trein, daar weer een NS meneer aangesproken die mij naar een ander spoor wilde sturen gelukkig hoorde een aardige australische opa mijn gesprek met de NS meneer en hij moest toevallig dezelfde kant op dus heeft mij op sleeptouw genomen, halverwege moesten we overstappen en hij heeft zelfs een aziaat van een bankje weggestuurd omdat de Dutch guy with the jetlag needed to sit (standbeeld voor die man) na mij 300 keer verteld te hebben welke trein ik moest hebben vertrok hij met een andere trein, de laatste trein een leuk Australisch meisje met Friese roots tegengekomen en gezellig mee aan de praat geraakt, zij kwam toevallig ook uit Engedin, zo kwam het dat ik al vrolijk kletsend het station uitkwam waardoor David, die in de veronderstelling was dat ik alleen zou komen mij alleen aan mijn rugzak herkende. Hij vond het in ieder geval direct een prachtig verhaal.

Na een kort ritje gearriveerd bij David thuis, een fantastisch huis in een leuk dorpje, Ze hadden een schitterende veranda dito tuin die grensde aan de bush en 180 verschillende soorten wildlife in de achtertuin. Na een heerlijke avond met echte Australische gastvrijheid, een hoop bier een heerlijke Barbie en heel veel gezelligheid ben ik vroeg het mandje in gedoken.

Zondagh was het plan om met Darren en zijn vriendin (goede vrienden van david ) een tripje te maken, zij moesten terug naar Canberra op de moter en wij zouden een stukje meerijden die kant op. Mooie watervallen gezien in een lokaal nationaal park, lekker gezwommen heerlijk een biertje gedronken in een leuk tentje met alleen maar locals en mijn eerste Australische meatpie gegeten. Na het eten op het gemakje terug naar Davids huis. Daar was mijn was inmiddels droog en heeft hij me naar het station gebracht. Thanks for everything David en natuurlijk Fem en Steffi ook bedankt. Terug in Sydney weer naar Nomads gegaan en daar nog een paar nachten geslapen.

In het hostel twee geniale gasten uit Zweden ontmoet en een Chileense die mijn kamergenoten waren die avond. Lekker wijn gedronken op de kamer en nog even een biertje gedaan in de bar, Leuke avond.

Maandag met een van de twee Zweden door Sydney gestruind en de Arts Gallery bezocht later die middag sloot de andere Zweed aan en zijn we nog even rchting Harbour bridge gegaan en uiteindelijk naar Bondi beach. Die avond wilde we een biertje gaan doen in een hippe bar met geweldig uitzicht in de buurt van de haven, maar we konden de bar niet vinden, dus dat was een beetje een deceptie.

Dinsdag wakker geworden en er bleek die middag een gratis Barbie te zijn vanuit het hostel op Koogie Beach, ik met de Zweden daar naartoe en het was erg gezellig, gratis lunch gehad en lekker gezwommen, ik heb ook iemand uit zee gered (heel bizar) een Engels meisje met wie ik de zee in was zei dat ze help hoorde roepen ik geloofde haar niet maar een minuut later hoorde ik het ook. Ik zei gekschrend dat er waarschijnlijk een haai aankwam en het Engelse meisje wist niet hoe snel ze terug naar het strand moest. Ik ondertussen naar die vent gezwommen bleek een of andere Duitser met een panie aanval te zijn die niets meer kon (lekker handig als je 200 meter uit de kust in zee gaat zwemmen) Ik was als eerste ter plaatse dus heb hem terug gesleept naar een gedeelte waar hij weer kon staan, ondertussen waren er ook nog twee Australiers bij gekomen en kwam het allemaal weer goed. Was echt een bizarre ervaring en zoiets heb ik in Nederland echt nog nooit meegemaakt. Na de beach BBQ was het tijd om terug te gaan. Ik had inmiddels een ander hostel geboekt in Bondi dus het was tijd om afscheid te nemen van de Zweden die inmiddels in een opwelling bedacht hadden dat ze de volgende dag naar Cambodja zouden gaan (houd ik van zulke mensen )

Dinsdagavond dus verkast naar Bondi naar Surfside Backpackers, leuk hostel maar ik was zo dood van de combi 5:30 op (jetlag) + BBq op het strand dat ik lekker op tijd ben gaan tukken. De volgende dag lekker naar het strand geweest en s'avonds een mooie avond in het hostel gehad met veel drankspelletjes gezelligheid en een uitsmijter die vond dat Thijs Mahler niet naar binnen mocht in de lokale bar dus lag ik om half twaalf al lekker in het mandje.

nu even snel opslaan voordat ik alles kwijt ben en dan ga ik zo verder met deel twee.