Etappe 1, Christchurch - Auckland + Bay Of Islands
Door: Thijs
Blijf op de hoogte en volg Thijs
10 November 2013 | Nieuw Zeeland, Auckland
Mijn laatste poging om mijn avonturen in Nieuw Zeeland op te tekenen was niet al te vruchtbaar dus hierbij poging 2.
Maandag 1 november vloog ik OM 12 uur snachts van Sydney naar Perth, dit is een vlucht van 4 uur plus 3 uur tijdverchil dus was daar rond 7 uur daarnameteen door naar het international airport en om 9:30 had ik daar een vlucht naar Christchurch, maar drie uur vliegen maar weer 3 uur tijdsverschil erbij. 4 uur lokale tijd was ik in Christchurch en daar mijn hostel opgezocht.
Het hostel was klein en erg strict en na 3,5 maand Old Firestation was het even wennen. De eerste avond een potje monopoly gespeeld met wat Amerikanen en daarna op tijd mijn bed in gedoken.
De tweede dag in Christchurch het centrum ingegaan, Christchruch is de 3e stad van Nieuw Zeeland en had +/- 400.000 inwoners en de stad staat bekend als de meest Engelse stad op het Zuidelijk halfrond. In 2010 en 2011 is de stad echter getroffen door een aantal zware aardbevingen waarvan de laatste in februari 2011 met een kracht van 7.1 op de schaal van richter. Waarbij 115 mensen om het leven zijn gekomen. Deze beving heeft zo'n beetje het complete centrum weggevaagd wat er nu twee jaar later nog voor zorgt dat je je in een soort van warzone waant als jein het centrum loopt, Overal afzettingen, lege plekken in het centrum waar gebouwen hebben gestaan, een verwoeste kerk en overal bouwmateriaal. Kortom goed om even bewust te worden van de impact van dit soort rampen, maar erg vrolijk wordt je er uiteraard niet van.
Die avond in het hostel een onverwachts leuke avond gehad en alvast wat mensen leren kennen die de volgende dag ook Kiwi experience gingen doen.
Donderdag 3 november was het dan zo ver, het startpunt van 5 weken Kiwi Experience. Dit is een bustour rond Nieuw Zeeland waarbij je in een bus vol met backpackers beide eilanden aandoet.
Die morgen werd ik met 5 anderen om half 8 opgepikt bij het hostel, de eerste stop was Kaikoura dit is een kustplaats op het Zuidereiland en de topspot om walvissen en dolfijnen en zeehonden te spotten, aangezien ik ook walvissen kan spotten in de kroeg en het vermoeden had dat ik nog genoeg geld uit zou gaan geven, besloot ik de eerste dag te chillen in Kaikoura en niet zo gek veel te doen. Het hostl was erg relaxed en de eigenaresse was een prettig gestoorde Aziatische die me deed denken aan de scene in Dude where's my car waar ze eten bestellen en er tot 20 keer toe and then door de intercom komt. Promt kwam er ook een and then uit haar mond waardoor ik rollend op de grond van het lachen in moest checken. Dieeen beetje door het dorp gelopen het strand bekeken en filmpjes gekeken in de tv-room (ja dat had ik idd nog niet gedaan de afgelopen 7 maanden) :)
De volgende dag was reisdag en de Kaikoura groep werd hier ook weer opgesplitst. Het gros van de mensen in de bus gingen alleen het Zuidereiland doen en ondergetekende en Luke en Kenneth (mijn reismaatjes van het eerste uur in Nieuw Zeeland ) gingen eerst omhoog naar Auckland om later weer naar beneden te gaan en af te sluiten met het Zuidereiland.
Na 3 uur in de bus kwamen we aan in Picton (dit is het noordelijkste puntje van het Zuidereiland) en hier namen we afscheid van het gros van de bus en namen we uiteindelijk met 7 personen de ferry richting Wellington, Naast Kenneth en Luke ook nog Sophie een Engelse die ook een paar maanden in het OFS had gezeten, Haley en Victoria twee engelse meisjes en Melanie een Ierse. Zij hadden alles al gezien en waren op weg naar Auckland voor hun vlucht. Dit bleek uiteindelijk een leuke combinatie te zijn, omdat zij ons mooiwegwijs konden maken in wat wel en wat niet te doen de komende weken en ook omdat ze al heel veel briljante anekdotes hadden. De 8e persoon aan boord van de bus was Mac onze chauffeur, een 23 jarige Kiwi die op een Stan achtige manier Eminem fan was. Hij had Geologie gestuurd en had besloten om even een jaartje Kiwi te doen voor hij aan de slag ging. Brilajnte vent en wist ook erg veel over Nieuw Zeeland te vertellen.
Na de ferry van 3,5 uur tussen het Zuidereiland en het Noordereiland, kwamen we rond 6 uur in Wellington aan. Wellington is de Zuidelijkste stad op het Noordereiland en is tevens de hoofdstad van Nieuw Zeeland, de stad telt ongeveer 400.000 inwoners en by far mijn favoriete stad in Nieuw Zeeland. We hadden geluk en waren daar op een vrijdagavond wat resulteerde in een prima stapavond met net iets te veel Jaeger bombs.
Zaterdagmorgen stond Taupo op het programma, deze stad is gelegen aan een gigantisch meer heel toepasselijk Lake Taupo geheten, en is echt een heel relaxed stadje. Na ingecheckt te hebben in het hostel urban retreat, kregen we met zijn achten ( we hadden inmiddels Jefton opgepikt, een Australier met Indonesische roots ) een plek in op de slaapzolder met 16 bedden in het hostel. Daarna was het tijd om richting hot pools te gaan.
De dames hadden de hot pools al gezien en besloten dit te skippen, terwijl Jefton ze de 1e keer Taupo gemist had en besloot met ons mee te gaan.
Na 30 minuten lopen, twee duitste gasten hadden gezegd 20 tot de hot pools kwamen we aan bij de bungeejump spot van Taupo. Ik had nog nooit van mijn leven gebungeejumped en dit was een van de digen waarvan ik dacht als ik het ergens moet doen, dan maar in Nieuw Zeeland. Ik had eigenlijk gepland om dit in Queenstown te doen, maar het was een prachtige dag en de spot was heel erg mooi. Een bergrivier ingeklemd tussen twee rotswanden en een stralend zonnetje. Aangezien de eerste dagen redelijk tam waren geweest besloot ik na 5 minuten kijken dat het tijd was voor een impulsieve Thijs Mahler actie. 15 minuten laten en 150 dollar lichter stond ik ineens op een bungeeplatform om 48 meter head first een rivier in te duiken.
Het was een van de meest angstige momenten in mijn leven, maar door het impulsieve karakter en door het feit dat ik het met waterdip kon doen ( tot mijn middel in de rivier) was ik eigenlijk vrij relaxed. Iedereen had mij vertelt dat het niet uitmaakte hoe bang je was, zolang je maar sprong als ze aftelde, zoniet dan zou het mentaal enorm zwaar gaan worden om daadwerkelijk te springen. Zo gezegd zo gedaan en terwijl en dingen door je hoofd gaan als ik wil nog niet dood en waarom spring ik in godsnaam 48 meter head first naar beneden en dit is de laatste belofte aan mijn moeder die ik nog niet heb gebroken, hoor je ineens 3,21, bungee en als in trance lanceer je jezelf van het platform om 2 seconden later met je hoofd in de rivier te belanden.
Ik moet zeggen dat het de beste adrenalinekick was die ik ooit in mijn leven heb gehad en nadat ik binnengehaald was door de boot en weer omhoog moest lopen, naar Jefton, Luke en Kenneth was ik ook zwaar hyper.
Na uiteindelijk de videos en een t-shirt te hebbn besteld, vervolgden we een uur later dan gepalnd onze weg naar de hot pools. (Het eigenlijke doel )
Zoals grote delen van het Noordereiland is er in Taupo behoorlijk wat vulkanische activiteit en omdat de aardkort hier vele malen dunner is dan in de rest van de wereld, heb je hier op bepaalde plekken geisers en warmwaterbronnen. Taupo heeft dit ook en naast de rivier hebben ze een warmwaterstroom zo geleid dat je in rostachtige bubbelbaden met 20 centimeter water kan zitten die zo rond de 38 / 40 graden zijn. Ideaal om de dag af te sluiten en met een biertje erbij te genieten van de omgeving. Bijkomend voordeel is dat als het te warm wordt je gewoon in de ijskoude rivier kan springen om af te koelen.
Na hier een tijdje vertoeft te hebben was het tijd om weer terug te gaan naar het hostel, daar een relaxte avond gehad en wat filmpjes gekeken.
De volgende dag was het tijd voor de etappe Taupo Auckland, we hadden hier en daar inmiddels wat mensen opgepikt maar zaten nog steeds maar met 10 man in de bus. Auckland is zoals iedere grote stad in de westerse wereld en kon mij dan ook totaal niet boeien. We spraken af om die avond een drankje te doen in de bar maar omdat het zondag was, werd het niet heel laat.
Auckland was ook de eindbestemming voor een aantal mensen en dat betekende afscheid nemen van Melanie en Jefton. Sophie, Vicky, Haley, Kenneth, Luke en ik zouden de volgende dag doorreizen naar de Bay of Islands. Dit is het noordelijkste deel van het noordereiland. We zouden hier 3 dagen blijven omdat we de cape Rhianga tour zouden doen waar Sandboarden bij in zat.
De volgende morgen was het off to Bay of Island en na een reis van een uur of 5 kwamen we daar aan. De eerste dag was lekker rustig en Luke, Kenneth, Matt (die we in Taupo hadden opgepikt) en ik besloten om een stuk te gaan hiken, de buschauffeur had gezegd dat er een aantal mooie wandelingen waren dus zo gezegd zo gedaan, de heenweg was erg mooi door moerassen en bergachtige omgeving en langs de kustlijn, de terugweg was daarentegen 2 uur lang grote weg wat een beetje jammer was. Na een BBQ in het hostel was het wederom een rustig nachtje. De volgende dag deden we de cape rhianga tour en moesten we om 7 uur de bus in.
Cape Rhianga is het noordelijkste puntje van het Noordereiland en is de plek waar de Abel Tasman zee en de atlantische oceaan elkaar ontmoeten. Na een paar uur in de bus was het eerst tijd voor sandboarden. Hiervoor moesten we eerst 80 meter een zandduin op lopen met een bodyboard om er vervolgens weer vanaf te kunnen glijden, erg vermakelijk behalve het feit dat er de rest van de dag overal zand uit kwam. Na drie keer omhoog te zijn glopen en uiteraard de eerste te zijn die ervan af dook, von ik het wel welletjes. Hierna gingen we door naar een baai waar we konden lunchen maar door de wind en de regen besloten we om de lunch lekker in de bus op te eten. Na de lunch was het door naar Cape Rhianga en het was inderdaad een bijzonder gezicht om golven uit twee verschillende richtingen letterlijk op elkaar te zien botsen. Jammer was alleen dat het weer niet ideaal was, maar dat mocht gelukkig de pret niet drukken.
Op de weg terug stopte we bij een award winning fish and chips toko wat resulteerde in 40 porties fish and chips die werden geconsumeerd in de bus. Alleen de gedachte alleen al leek mij reden genoeg om ook fish and chips te nemen. Dit was erg lekker maar ik had wel te doen met de mensen die niets hadden en 1,5 uur in een fish and chips bus moesten zitten.
Na een lange dag was het weer terug in bay of islands en brachten we de avond door met wederom fimpjes kijken. Dag drie in the bay of Islands begon rustig Luke en ik probeerde een beetje te rugbyen op de parkeerplaats wat erin resulteerde dat na 5 minuten de bal over het hek was verdwenen en het een half uur koste om deze weer terug te krijgen. Smiddags kwam Kenneth met het Lumineuze idee om naar een eiland een paar 100 meter voor de kust te zwemmen en weer terug. Het is momenteel lente in Nieuw Zeeland en het zeewater is rond de 16 graden dus echt heel warm is het niet. Mij leek dit uiteraard ook een prima plan.
Omdat Kenneth over 3 maanden het Deense leger in gaat en fluitend iedere berg oprent, vermoedde ik dat het een pittig stukje zwemmen zou worden, echter na 100 meter keek ik achter mij en zag ik Kenneth al worstelen, na gewacht te hebben bij een boei, bleek uiteindelijk dat hij het niet zag zitten en terug ging. Ik had inmiddels in mijn kop dat ik naar dat eiland wilde zwemmen en dat uiteindelijk ook gedaan.
Na 1 minuut rondgelopen te hebben leek het mij het beste om weer direct terug te zwemmen, want de buitentemperatuur was best wel aan de frisse kant. Na een pittige terugweg met een vrij sterke stroming en een lichaam wat geen idee meer heeft wat fysieke inspanning is :) kwam ik toch weer op het strand aan. Na 45 minuten opwarmen in het bubbelbad was het allemaal weer prima. Die avond had ik 4 Engelse dames van de volgende bus in mijn kamer, Amy, Laura, en Dana en Laura. Zij waren een nachtje in de bay of Islands en zouden de volgende dag met ons mee terug gaan naar Auckland. Laura en Amy wisten mij en Luke te overtuigen dat een fles Wodka wel een goed idee was en het laatste wat ik weet is dat ik met gruwelijke koppijn in de TV-room zat om op de bus te wachten de volgende dag.
Terug in Auckland was het tijd voor ons reisgezelschap van de eerste week om uiteen te vallen, Haly en Victoria gingen terug naar Australie Sophie ging Azie doen en Kenneth, Luke en ik gingen door met Kiwi. Melanie bleek uiteindelijk ook nog in Auckland te zijn en kwam ook nog even gedag zeggen voordat haar vlucht ging. Na de de nodige pitchers bier in de hostelbar gingen we door naar een of andere hip hop club samen met Ben en Rich en een 18 jarig mannetje uit NAARDEN genaamd Max die over zakgeld begon na 5 minuten. De hip hop club was niet mijn ding en na een half uur lag ik lekker te tukken terwijl de rest van het gezelschap behoorlijk geradbraakt was de volgende morgen.
Dit is in vogelvlucht de eerste 1,5 week van mijn Nieuw Zeeland trip. Het heeft me al behoorlijk wat tijd gekost dit te typen dus ik kan niet beloven dat ik het allemaal online krijg vandaag.
Maandag 1 november vloog ik OM 12 uur snachts van Sydney naar Perth, dit is een vlucht van 4 uur plus 3 uur tijdverchil dus was daar rond 7 uur daarnameteen door naar het international airport en om 9:30 had ik daar een vlucht naar Christchurch, maar drie uur vliegen maar weer 3 uur tijdsverschil erbij. 4 uur lokale tijd was ik in Christchurch en daar mijn hostel opgezocht.
Het hostel was klein en erg strict en na 3,5 maand Old Firestation was het even wennen. De eerste avond een potje monopoly gespeeld met wat Amerikanen en daarna op tijd mijn bed in gedoken.
De tweede dag in Christchurch het centrum ingegaan, Christchruch is de 3e stad van Nieuw Zeeland en had +/- 400.000 inwoners en de stad staat bekend als de meest Engelse stad op het Zuidelijk halfrond. In 2010 en 2011 is de stad echter getroffen door een aantal zware aardbevingen waarvan de laatste in februari 2011 met een kracht van 7.1 op de schaal van richter. Waarbij 115 mensen om het leven zijn gekomen. Deze beving heeft zo'n beetje het complete centrum weggevaagd wat er nu twee jaar later nog voor zorgt dat je je in een soort van warzone waant als jein het centrum loopt, Overal afzettingen, lege plekken in het centrum waar gebouwen hebben gestaan, een verwoeste kerk en overal bouwmateriaal. Kortom goed om even bewust te worden van de impact van dit soort rampen, maar erg vrolijk wordt je er uiteraard niet van.
Die avond in het hostel een onverwachts leuke avond gehad en alvast wat mensen leren kennen die de volgende dag ook Kiwi experience gingen doen.
Donderdag 3 november was het dan zo ver, het startpunt van 5 weken Kiwi Experience. Dit is een bustour rond Nieuw Zeeland waarbij je in een bus vol met backpackers beide eilanden aandoet.
Die morgen werd ik met 5 anderen om half 8 opgepikt bij het hostel, de eerste stop was Kaikoura dit is een kustplaats op het Zuidereiland en de topspot om walvissen en dolfijnen en zeehonden te spotten, aangezien ik ook walvissen kan spotten in de kroeg en het vermoeden had dat ik nog genoeg geld uit zou gaan geven, besloot ik de eerste dag te chillen in Kaikoura en niet zo gek veel te doen. Het hostl was erg relaxed en de eigenaresse was een prettig gestoorde Aziatische die me deed denken aan de scene in Dude where's my car waar ze eten bestellen en er tot 20 keer toe and then door de intercom komt. Promt kwam er ook een and then uit haar mond waardoor ik rollend op de grond van het lachen in moest checken. Dieeen beetje door het dorp gelopen het strand bekeken en filmpjes gekeken in de tv-room (ja dat had ik idd nog niet gedaan de afgelopen 7 maanden) :)
De volgende dag was reisdag en de Kaikoura groep werd hier ook weer opgesplitst. Het gros van de mensen in de bus gingen alleen het Zuidereiland doen en ondergetekende en Luke en Kenneth (mijn reismaatjes van het eerste uur in Nieuw Zeeland ) gingen eerst omhoog naar Auckland om later weer naar beneden te gaan en af te sluiten met het Zuidereiland.
Na 3 uur in de bus kwamen we aan in Picton (dit is het noordelijkste puntje van het Zuidereiland) en hier namen we afscheid van het gros van de bus en namen we uiteindelijk met 7 personen de ferry richting Wellington, Naast Kenneth en Luke ook nog Sophie een Engelse die ook een paar maanden in het OFS had gezeten, Haley en Victoria twee engelse meisjes en Melanie een Ierse. Zij hadden alles al gezien en waren op weg naar Auckland voor hun vlucht. Dit bleek uiteindelijk een leuke combinatie te zijn, omdat zij ons mooiwegwijs konden maken in wat wel en wat niet te doen de komende weken en ook omdat ze al heel veel briljante anekdotes hadden. De 8e persoon aan boord van de bus was Mac onze chauffeur, een 23 jarige Kiwi die op een Stan achtige manier Eminem fan was. Hij had Geologie gestuurd en had besloten om even een jaartje Kiwi te doen voor hij aan de slag ging. Brilajnte vent en wist ook erg veel over Nieuw Zeeland te vertellen.
Na de ferry van 3,5 uur tussen het Zuidereiland en het Noordereiland, kwamen we rond 6 uur in Wellington aan. Wellington is de Zuidelijkste stad op het Noordereiland en is tevens de hoofdstad van Nieuw Zeeland, de stad telt ongeveer 400.000 inwoners en by far mijn favoriete stad in Nieuw Zeeland. We hadden geluk en waren daar op een vrijdagavond wat resulteerde in een prima stapavond met net iets te veel Jaeger bombs.
Zaterdagmorgen stond Taupo op het programma, deze stad is gelegen aan een gigantisch meer heel toepasselijk Lake Taupo geheten, en is echt een heel relaxed stadje. Na ingecheckt te hebben in het hostel urban retreat, kregen we met zijn achten ( we hadden inmiddels Jefton opgepikt, een Australier met Indonesische roots ) een plek in op de slaapzolder met 16 bedden in het hostel. Daarna was het tijd om richting hot pools te gaan.
De dames hadden de hot pools al gezien en besloten dit te skippen, terwijl Jefton ze de 1e keer Taupo gemist had en besloot met ons mee te gaan.
Na 30 minuten lopen, twee duitste gasten hadden gezegd 20 tot de hot pools kwamen we aan bij de bungeejump spot van Taupo. Ik had nog nooit van mijn leven gebungeejumped en dit was een van de digen waarvan ik dacht als ik het ergens moet doen, dan maar in Nieuw Zeeland. Ik had eigenlijk gepland om dit in Queenstown te doen, maar het was een prachtige dag en de spot was heel erg mooi. Een bergrivier ingeklemd tussen twee rotswanden en een stralend zonnetje. Aangezien de eerste dagen redelijk tam waren geweest besloot ik na 5 minuten kijken dat het tijd was voor een impulsieve Thijs Mahler actie. 15 minuten laten en 150 dollar lichter stond ik ineens op een bungeeplatform om 48 meter head first een rivier in te duiken.
Het was een van de meest angstige momenten in mijn leven, maar door het impulsieve karakter en door het feit dat ik het met waterdip kon doen ( tot mijn middel in de rivier) was ik eigenlijk vrij relaxed. Iedereen had mij vertelt dat het niet uitmaakte hoe bang je was, zolang je maar sprong als ze aftelde, zoniet dan zou het mentaal enorm zwaar gaan worden om daadwerkelijk te springen. Zo gezegd zo gedaan en terwijl en dingen door je hoofd gaan als ik wil nog niet dood en waarom spring ik in godsnaam 48 meter head first naar beneden en dit is de laatste belofte aan mijn moeder die ik nog niet heb gebroken, hoor je ineens 3,21, bungee en als in trance lanceer je jezelf van het platform om 2 seconden later met je hoofd in de rivier te belanden.
Ik moet zeggen dat het de beste adrenalinekick was die ik ooit in mijn leven heb gehad en nadat ik binnengehaald was door de boot en weer omhoog moest lopen, naar Jefton, Luke en Kenneth was ik ook zwaar hyper.
Na uiteindelijk de videos en een t-shirt te hebbn besteld, vervolgden we een uur later dan gepalnd onze weg naar de hot pools. (Het eigenlijke doel )
Zoals grote delen van het Noordereiland is er in Taupo behoorlijk wat vulkanische activiteit en omdat de aardkort hier vele malen dunner is dan in de rest van de wereld, heb je hier op bepaalde plekken geisers en warmwaterbronnen. Taupo heeft dit ook en naast de rivier hebben ze een warmwaterstroom zo geleid dat je in rostachtige bubbelbaden met 20 centimeter water kan zitten die zo rond de 38 / 40 graden zijn. Ideaal om de dag af te sluiten en met een biertje erbij te genieten van de omgeving. Bijkomend voordeel is dat als het te warm wordt je gewoon in de ijskoude rivier kan springen om af te koelen.
Na hier een tijdje vertoeft te hebben was het tijd om weer terug te gaan naar het hostel, daar een relaxte avond gehad en wat filmpjes gekeken.
De volgende dag was het tijd voor de etappe Taupo Auckland, we hadden hier en daar inmiddels wat mensen opgepikt maar zaten nog steeds maar met 10 man in de bus. Auckland is zoals iedere grote stad in de westerse wereld en kon mij dan ook totaal niet boeien. We spraken af om die avond een drankje te doen in de bar maar omdat het zondag was, werd het niet heel laat.
Auckland was ook de eindbestemming voor een aantal mensen en dat betekende afscheid nemen van Melanie en Jefton. Sophie, Vicky, Haley, Kenneth, Luke en ik zouden de volgende dag doorreizen naar de Bay of Islands. Dit is het noordelijkste deel van het noordereiland. We zouden hier 3 dagen blijven omdat we de cape Rhianga tour zouden doen waar Sandboarden bij in zat.
De volgende morgen was het off to Bay of Island en na een reis van een uur of 5 kwamen we daar aan. De eerste dag was lekker rustig en Luke, Kenneth, Matt (die we in Taupo hadden opgepikt) en ik besloten om een stuk te gaan hiken, de buschauffeur had gezegd dat er een aantal mooie wandelingen waren dus zo gezegd zo gedaan, de heenweg was erg mooi door moerassen en bergachtige omgeving en langs de kustlijn, de terugweg was daarentegen 2 uur lang grote weg wat een beetje jammer was. Na een BBQ in het hostel was het wederom een rustig nachtje. De volgende dag deden we de cape rhianga tour en moesten we om 7 uur de bus in.
Cape Rhianga is het noordelijkste puntje van het Noordereiland en is de plek waar de Abel Tasman zee en de atlantische oceaan elkaar ontmoeten. Na een paar uur in de bus was het eerst tijd voor sandboarden. Hiervoor moesten we eerst 80 meter een zandduin op lopen met een bodyboard om er vervolgens weer vanaf te kunnen glijden, erg vermakelijk behalve het feit dat er de rest van de dag overal zand uit kwam. Na drie keer omhoog te zijn glopen en uiteraard de eerste te zijn die ervan af dook, von ik het wel welletjes. Hierna gingen we door naar een baai waar we konden lunchen maar door de wind en de regen besloten we om de lunch lekker in de bus op te eten. Na de lunch was het door naar Cape Rhianga en het was inderdaad een bijzonder gezicht om golven uit twee verschillende richtingen letterlijk op elkaar te zien botsen. Jammer was alleen dat het weer niet ideaal was, maar dat mocht gelukkig de pret niet drukken.
Op de weg terug stopte we bij een award winning fish and chips toko wat resulteerde in 40 porties fish and chips die werden geconsumeerd in de bus. Alleen de gedachte alleen al leek mij reden genoeg om ook fish and chips te nemen. Dit was erg lekker maar ik had wel te doen met de mensen die niets hadden en 1,5 uur in een fish and chips bus moesten zitten.
Na een lange dag was het weer terug in bay of islands en brachten we de avond door met wederom fimpjes kijken. Dag drie in the bay of Islands begon rustig Luke en ik probeerde een beetje te rugbyen op de parkeerplaats wat erin resulteerde dat na 5 minuten de bal over het hek was verdwenen en het een half uur koste om deze weer terug te krijgen. Smiddags kwam Kenneth met het Lumineuze idee om naar een eiland een paar 100 meter voor de kust te zwemmen en weer terug. Het is momenteel lente in Nieuw Zeeland en het zeewater is rond de 16 graden dus echt heel warm is het niet. Mij leek dit uiteraard ook een prima plan.
Omdat Kenneth over 3 maanden het Deense leger in gaat en fluitend iedere berg oprent, vermoedde ik dat het een pittig stukje zwemmen zou worden, echter na 100 meter keek ik achter mij en zag ik Kenneth al worstelen, na gewacht te hebben bij een boei, bleek uiteindelijk dat hij het niet zag zitten en terug ging. Ik had inmiddels in mijn kop dat ik naar dat eiland wilde zwemmen en dat uiteindelijk ook gedaan.
Na 1 minuut rondgelopen te hebben leek het mij het beste om weer direct terug te zwemmen, want de buitentemperatuur was best wel aan de frisse kant. Na een pittige terugweg met een vrij sterke stroming en een lichaam wat geen idee meer heeft wat fysieke inspanning is :) kwam ik toch weer op het strand aan. Na 45 minuten opwarmen in het bubbelbad was het allemaal weer prima. Die avond had ik 4 Engelse dames van de volgende bus in mijn kamer, Amy, Laura, en Dana en Laura. Zij waren een nachtje in de bay of Islands en zouden de volgende dag met ons mee terug gaan naar Auckland. Laura en Amy wisten mij en Luke te overtuigen dat een fles Wodka wel een goed idee was en het laatste wat ik weet is dat ik met gruwelijke koppijn in de TV-room zat om op de bus te wachten de volgende dag.
Terug in Auckland was het tijd voor ons reisgezelschap van de eerste week om uiteen te vallen, Haly en Victoria gingen terug naar Australie Sophie ging Azie doen en Kenneth, Luke en ik gingen door met Kiwi. Melanie bleek uiteindelijk ook nog in Auckland te zijn en kwam ook nog even gedag zeggen voordat haar vlucht ging. Na de de nodige pitchers bier in de hostelbar gingen we door naar een of andere hip hop club samen met Ben en Rich en een 18 jarig mannetje uit NAARDEN genaamd Max die over zakgeld begon na 5 minuten. De hip hop club was niet mijn ding en na een half uur lag ik lekker te tukken terwijl de rest van het gezelschap behoorlijk geradbraakt was de volgende morgen.
Dit is in vogelvlucht de eerste 1,5 week van mijn Nieuw Zeeland trip. Het heeft me al behoorlijk wat tijd gekost dit te typen dus ik kan niet beloven dat ik het allemaal online krijg vandaag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
