Etappe 5 Queenstown - Freemantle
Door: Thijs
Blijf op de hoogte en volg Thijs
07 December 2013 | Nieuw Zeeland, Queenstown
Hier het laaste stuk van mijn Nieuw Zeeland avontuur.
Maandag 28 oktober vertrokken we met Bods vanuit Wanaka naar Queenstown, hier hadden we een stop bij de AJ Hacket bridge bungee waar het commerciele bungeejumpen is ontstaan. Hier een video bekeken en daarna was het tijd om weer een doodvonnis te tekenen voor de Nevis Bungee 134 meter vrije val, Kenneth en Robin gingen ook en dit was de must do bungee in New Zeeland dus vooruit dan maar, meneer Mahler springt ook wel weer.
Na de stop bij het Aj Hacket kantoor was het door naar Queenstown en inchecken in Nomads. Andre, Robin, Kenneth en ik hadden samen een kamer met balkon en naast de sauna wat ook niet vervelend was. Na het inchecken en een kort weerzien met mensen van Steve's bus die al hier waren was het tijd voor de canyon swing. Kenneth en ik gingen springen en Robin ging mee om te kijken. De Canyon Swing is een soort van Bungee Jump maar in plaats van loodrecht naar beneden zwaai je meer van de ene kan van de klif naar de andere. Uiteraard val je wel een meter of 40 terwijl je dit doet. Voor de grap had ik mijn Alien pak meegenomen maar ik was niet echt van plan het te gaan dragen. Daar aangekomen was de sfeer echter dusdanig, de gasten die daar werkten namen iedereen in de maling en waren continu aan het dollen dat ik dacht waarom niet. Pien was kort daarvoor al op een kinderfietsje het plateau afgegaan en Leah was met een teddybeer head first gegaan. Dus ach ja een Alien pak waarom niet.
Mijn plan was eerst om ondersteboven te gaan, je hangt op je kop en zij laten je dan gaan, maar na enige overtuiging van de canyon swing gasten werd het toch achteruit. Hun motiviatie hiervoor was beter video- en fotomateriaal. Zo gezegd zo gedaan en zo stond meneer Mahler op een platform in een Alien pak om hier achterwaards vanaf te springen. (Hier is een briljant filmpje op mijn facebook van te vinden) Na het gebruikelijke gedol van de gasten was het tijd om te springen en dit was toch wel weer behoorlijk eng, vooral ook omdat je nu niets zag. Was wel weer erg lachen in ieder geval. Na de canayon swing was het terug naar het hostel. Daar even gezeten en een saunatje gepakt en toen was het tijd voor een beruchte Ferg Burger ( volgens velen de beste burgers van Nieuw Zeeland) Die avond was er een busavond maar wij trokken ons eigen plan en gingen met een grote groep van Steve's bus op stap. Goed om een hoop mensen weer te zien na twee weken en dat was dus weer erg gezellig. De volgende dag was een chill dagje, beetje gelezen beetje rondgelopen en verder weinig gedaan.
De dag daarop de 30e stond de Milford Sound trip op het programma, dit was een dagtrip naar Milford Sound wat op de werelderfgoed lijst staat en erg mooi schijnt te zijn. Wij hadden wederom kutweer en hoe mooi het ook was, voor mij was het feit dat ik 10 uur in een bus moest zitten voor 2 uur op een boot in de kou het niet echt waard. Maar ja, je raakt een beetje verwend na 4 weken Nieuw Zeeland.
De volgende dag was het tijd voor de bungee jump. Ik was zelf een stuk zenuwachtiger dan de eerste keer, vooral ook omdat ik nu tijd had om er naar toe te leven en ook omdat dit drie keer zo hoog was dan de vorige keer.Ik wa dus lekker hyper door de hostelkeuken aan het stuiteren totdat het tijd was om te gaan. We gingen met 10 man uit onze bus dus dat was dan wel weer lachen. Na 40 minuten in de bus was het dan zover de Nevis Bungee. Wij een harnas aan en in een klein open gondeltje naar een Grote 40 persoons gondel die in het midden van de Canyon hangt. Eenmaal daar is het opstellen in rijen van 3 en lopende band werk. Het doel van die gasten was om iedereen zo snel mogelijk weer uit die gondel te hebben dus het ging behoorlijk snel. Toen ik aan de beurt was blokkeerde ik redelijk en dacht ik alleen maar waarom doe ik dit mezelf (weer ) aan, ik bedacht ook dat ik er 200 dollar voor betaald had en dat ik het de vorige keer toch wel briljant vond. Uiteindelijk na behoorlijk wat overtuiging van de gast die daar werkte naar de rand gechuifeld de automatische piloot weer aangezet en op bungee maar weer van het platform gesprongen. Wederom weer een fantastisch gevoel maar ik dacht ook wel bij mezelf nu ben ik er voorlopig wel even klaar mee. Na het bungeeavontuur weer terug naar het hostel gegaan om ons daar op te maken voor halloween Halloween was een soort van Steve's bus reunie en de groep waar we mee op stap gingen was rond de 30 mensen. Leuke avond gehad veel gelachen en net iets te veel gedronken ook.
De dag na Halloween 1 november dus ging Alex (die de dag daarvoor was aangekomen) zijn canyon swing doen, zij overtuigden Kenneth dat hij ook mee ging ( voor 35 dollar kon je een tweede sprong doen) en uiteindelijk besloot ik 5 minuten voor dat ze gingen dat ik ook maar mee ging. Ditmaal heb ik de gimp Boy goes to hollywood gedaan ( was leuk maar de noviteit is er wel een beetje af) De rest van de dagen in Queenstown waren voornamelijk gevuld met Stapavonden en een beetje chillen gedurende de dag.
Zo ben ik een middag gaan rodelen met Ben, Emma en ben even haar naam kwijt, hebben we een frisbeegolf parcour gedaan waarbij ik bij de eerste hole bijna iemand onthoofd heb, waarna ik de frisbee maar aan de wilgen heb gehangen.
Na 6 dagen Queenstown was het tijd om gedag te zeggen en dat werd gedaan met een etentje in de Irish pub met een roast dinner op zondag. Dit was erg goed en de sfeer was ook prima. Uiteraard kwam er ook weer een speech aan te pas. Het ging die avond uiteindelijk tot in de late uurtjes door, en de volgende dag zat ik met een flinke kater in de bus naar CHristchurch. Voor de verandering stond ik weer eens niet op het wedstrijdformulier (maar er was gelukkig plek zat in de bus) De busrit zelf was 8 uur en nam het grootste gedeelte van de dag in beslag. Na een saaie avond in Cristchurch ben ik de volgende ochtend toch nog maar even naar het aardbevingcenter (een interactief museum over de aardbevingen) geweest. Daar 1,5 uur rondgelopen en dat was toch wel erg indrukwekkend. Toen was het tijd voormijn vlucht naar Sydney. Daar kwam ik rond 7 uur aan mijn hostel opgezocht drankje gedaan en op tijd naar bed want om 5 uur die morgen was het tijd voor mijn vlucht naar Perth. Rond 10:30 op woensdagmorgen kwam ik aan in het hostel in Fremantle en daar zit ik nu inmiddels alweer een maand.
Zo nu is eindelijk het Nieuw Zeeland avontuur uit mijn systeem en zal ik jullie z.s.m. een update geven van de laatste maand in Fremantle.
Maandag 28 oktober vertrokken we met Bods vanuit Wanaka naar Queenstown, hier hadden we een stop bij de AJ Hacket bridge bungee waar het commerciele bungeejumpen is ontstaan. Hier een video bekeken en daarna was het tijd om weer een doodvonnis te tekenen voor de Nevis Bungee 134 meter vrije val, Kenneth en Robin gingen ook en dit was de must do bungee in New Zeeland dus vooruit dan maar, meneer Mahler springt ook wel weer.
Na de stop bij het Aj Hacket kantoor was het door naar Queenstown en inchecken in Nomads. Andre, Robin, Kenneth en ik hadden samen een kamer met balkon en naast de sauna wat ook niet vervelend was. Na het inchecken en een kort weerzien met mensen van Steve's bus die al hier waren was het tijd voor de canyon swing. Kenneth en ik gingen springen en Robin ging mee om te kijken. De Canyon Swing is een soort van Bungee Jump maar in plaats van loodrecht naar beneden zwaai je meer van de ene kan van de klif naar de andere. Uiteraard val je wel een meter of 40 terwijl je dit doet. Voor de grap had ik mijn Alien pak meegenomen maar ik was niet echt van plan het te gaan dragen. Daar aangekomen was de sfeer echter dusdanig, de gasten die daar werkten namen iedereen in de maling en waren continu aan het dollen dat ik dacht waarom niet. Pien was kort daarvoor al op een kinderfietsje het plateau afgegaan en Leah was met een teddybeer head first gegaan. Dus ach ja een Alien pak waarom niet.
Mijn plan was eerst om ondersteboven te gaan, je hangt op je kop en zij laten je dan gaan, maar na enige overtuiging van de canyon swing gasten werd het toch achteruit. Hun motiviatie hiervoor was beter video- en fotomateriaal. Zo gezegd zo gedaan en zo stond meneer Mahler op een platform in een Alien pak om hier achterwaards vanaf te springen. (Hier is een briljant filmpje op mijn facebook van te vinden) Na het gebruikelijke gedol van de gasten was het tijd om te springen en dit was toch wel weer behoorlijk eng, vooral ook omdat je nu niets zag. Was wel weer erg lachen in ieder geval. Na de canayon swing was het terug naar het hostel. Daar even gezeten en een saunatje gepakt en toen was het tijd voor een beruchte Ferg Burger ( volgens velen de beste burgers van Nieuw Zeeland) Die avond was er een busavond maar wij trokken ons eigen plan en gingen met een grote groep van Steve's bus op stap. Goed om een hoop mensen weer te zien na twee weken en dat was dus weer erg gezellig. De volgende dag was een chill dagje, beetje gelezen beetje rondgelopen en verder weinig gedaan.
De dag daarop de 30e stond de Milford Sound trip op het programma, dit was een dagtrip naar Milford Sound wat op de werelderfgoed lijst staat en erg mooi schijnt te zijn. Wij hadden wederom kutweer en hoe mooi het ook was, voor mij was het feit dat ik 10 uur in een bus moest zitten voor 2 uur op een boot in de kou het niet echt waard. Maar ja, je raakt een beetje verwend na 4 weken Nieuw Zeeland.
De volgende dag was het tijd voor de bungee jump. Ik was zelf een stuk zenuwachtiger dan de eerste keer, vooral ook omdat ik nu tijd had om er naar toe te leven en ook omdat dit drie keer zo hoog was dan de vorige keer.Ik wa dus lekker hyper door de hostelkeuken aan het stuiteren totdat het tijd was om te gaan. We gingen met 10 man uit onze bus dus dat was dan wel weer lachen. Na 40 minuten in de bus was het dan zover de Nevis Bungee. Wij een harnas aan en in een klein open gondeltje naar een Grote 40 persoons gondel die in het midden van de Canyon hangt. Eenmaal daar is het opstellen in rijen van 3 en lopende band werk. Het doel van die gasten was om iedereen zo snel mogelijk weer uit die gondel te hebben dus het ging behoorlijk snel. Toen ik aan de beurt was blokkeerde ik redelijk en dacht ik alleen maar waarom doe ik dit mezelf (weer ) aan, ik bedacht ook dat ik er 200 dollar voor betaald had en dat ik het de vorige keer toch wel briljant vond. Uiteindelijk na behoorlijk wat overtuiging van de gast die daar werkte naar de rand gechuifeld de automatische piloot weer aangezet en op bungee maar weer van het platform gesprongen. Wederom weer een fantastisch gevoel maar ik dacht ook wel bij mezelf nu ben ik er voorlopig wel even klaar mee. Na het bungeeavontuur weer terug naar het hostel gegaan om ons daar op te maken voor halloween Halloween was een soort van Steve's bus reunie en de groep waar we mee op stap gingen was rond de 30 mensen. Leuke avond gehad veel gelachen en net iets te veel gedronken ook.
De dag na Halloween 1 november dus ging Alex (die de dag daarvoor was aangekomen) zijn canyon swing doen, zij overtuigden Kenneth dat hij ook mee ging ( voor 35 dollar kon je een tweede sprong doen) en uiteindelijk besloot ik 5 minuten voor dat ze gingen dat ik ook maar mee ging. Ditmaal heb ik de gimp Boy goes to hollywood gedaan ( was leuk maar de noviteit is er wel een beetje af) De rest van de dagen in Queenstown waren voornamelijk gevuld met Stapavonden en een beetje chillen gedurende de dag.
Zo ben ik een middag gaan rodelen met Ben, Emma en ben even haar naam kwijt, hebben we een frisbeegolf parcour gedaan waarbij ik bij de eerste hole bijna iemand onthoofd heb, waarna ik de frisbee maar aan de wilgen heb gehangen.
Na 6 dagen Queenstown was het tijd om gedag te zeggen en dat werd gedaan met een etentje in de Irish pub met een roast dinner op zondag. Dit was erg goed en de sfeer was ook prima. Uiteraard kwam er ook weer een speech aan te pas. Het ging die avond uiteindelijk tot in de late uurtjes door, en de volgende dag zat ik met een flinke kater in de bus naar CHristchurch. Voor de verandering stond ik weer eens niet op het wedstrijdformulier (maar er was gelukkig plek zat in de bus) De busrit zelf was 8 uur en nam het grootste gedeelte van de dag in beslag. Na een saaie avond in Cristchurch ben ik de volgende ochtend toch nog maar even naar het aardbevingcenter (een interactief museum over de aardbevingen) geweest. Daar 1,5 uur rondgelopen en dat was toch wel erg indrukwekkend. Toen was het tijd voormijn vlucht naar Sydney. Daar kwam ik rond 7 uur aan mijn hostel opgezocht drankje gedaan en op tijd naar bed want om 5 uur die morgen was het tijd voor mijn vlucht naar Perth. Rond 10:30 op woensdagmorgen kwam ik aan in het hostel in Fremantle en daar zit ik nu inmiddels alweer een maand.
Zo nu is eindelijk het Nieuw Zeeland avontuur uit mijn systeem en zal ik jullie z.s.m. een update geven van de laatste maand in Fremantle.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
