Etappe 4 - the South Island (Nieuw Zeeland)
Door: Thijs
Blijf op de hoogte en volg Thijs
07 December 2013 | Nieuw Zeeland, Franz Josef
Goedemiddag,
Jullie hebben nog steeds twee weken Nieuw Zeeland van mij tegoed dus ik zal maar meteen van wal steken.
Woensdag 23 oktober (ja ik weet het dat is drie jaar geleden) was het tijd voor de Ferry van Wellington naar Picton, ik had deze Ferry al een keer gehad en heb dan ook vooral geslapen. Neemt niet weg dat het een erg mooi stuk is om te varen met honderden kleine eilandjes. We hadden om 8 uur de ferry en om 12 uur waren we in Picton op het Zuidereiland.
Met onze nieuwe buschauffeur Bods ( een Kiwi van begin 40 en een geniale vent met briljate humor ) was het vervolgens een paar uur rijden naar Kaiteriteri een kustplaatsje op het Zuidereiland. Hier een rustige avond gehad en de volgende ochtend met een select gezelschap de watertaxi genomen vanaf het strand om het Abel Tasman national park te bezoeken. We voeren 20 minuten in een klein bootje naar het drop off point in de middle of knowhere waar we vervolgens een hike van drie uur langs de kust hebben gemaakt. Het was een prachtige hike over smalle kronkelpaadjes langs de kustlijn en het weer was ook vrij aardig. Na de Hike voltooid te hebben begon het te regenene en was het schuilen in een hut tot de watertaxi kwam, deze kwam gelukkig een uur te vroeg want echt strandweer was het helaas niet.
Na een behoorlijk ruig ritje terug waarbij menigeen werd getrakteerd op het nodige buiswater was het snel even lunchen en vervolgens de bus in.
De bestemming van die dag was Westport, een klein stadje aan de kust. Hier is een erg relaxed hostel met hangmatten, lounge area's en het wordt gerund door de meest relaxte gasten ever. Normaal is dit de ideale spot om te surfen maar het regende de hele dag dus daar was weinig animo voor. Jeffton, de Australier die ik op de weg omhoog had ontmoet had mij vertelt over een bierproeverij in Westport en wat een briljante middag zij daar hadden gehad. Mijn reisgezelchap (we waren nog met 9 man over van de Taupo club) was vrij snel overtuigd en zo rende ik nadat we in Westport waren aangekomen naar de brouwerij om te vragen of er nog een mogelijkheid was om te proeven. Ze gingen om 5 uur dicht en het was kwart voor 5 maar gelukkig waren ze in een goede bui en mochten we komen. Na een sprintje terug naar het hostel om de rest te halen was het vervolgens tijd voor de proeverij. Je betaalde hier tien dollar de neus en kon dan alle 10 de bieren van de lokale brouwerij proeven.
Uiteindelijk waren het Dave, Alex, Darryl, Marvin, Amy Laura, Dana, Nelli en ondergetekende die in de brouwerij zaten en daar hebben we een kleine twee uur doorgebracht. De gasten die de proeverij deden waren erg relaxed en vertelden het nodige. Na de proeverij waar we niet geheel nuchter vandaan kwamen was het tijd voor een pizza. In de pizzaria heb nog ik een speech gegeven en ik heb een foto met de eigenaresse van in de 70. (Bart, Erwin en Theo zouden trots op mij zijn geweest en deze dag had een behoorlijk hoog weekendje Solden gehalte)
Na de pizzaria terug naar het hostel gegaan en daar nog even gezeten om vervolgens moe maar voldaan het bed in te duiken.
Vrijdag was het tijd voor de trip naar Lake Mahinapoha en de binnen de kiwi experience beruchte Poo pub. Dit gehucht ligt ergens in de middle of knowhere en er is helemaal niets te doen behalve dat er een meer is met gloeiwormen. De kiwi experience stopt hier echter al jaren en de traditie is dat er een themafeest is die avond waarvoor de buschauffeur je die morgen het thema geeft.
Ons thema was bad taste en hiervoor werden wij door Bods (de chauffeur) bij het leger des heils gedropt. Na door de rekken te struinen stond ik bij de kassa met een amerikaanse vlag legging, een groen blauw gestreepte stropdas, een dames bloemetjesshirt en een groen jacquet. En dit alles voor 12 dollar. Dave had zelfs een wedding dress op de kop getikt. Tevens had ik in het plaatsje ook nog een groen Alien Morfsuit op de kop getikt maar daarover later meer.
In de poo pub aangekomen was de waarschuwing van Bods terecht, make sure you get drunk tonight because the rooms smell horrible and the beds are shit. Dit was dus inderdaad het geval dus na het droppen van de tassen was het tijd voor de bar. Na een heerlijk dinner met steak en gebakken aardappelen was het omkleden en tijd voor het feest. Het feest zelf was vrij tam mede doordat er behoorlijk wat groepjes waren in onze bus en de integratie nog niet geheel vlekkeloos was verlopen. Er was een groep 20 man die alleen het zuidereiland deden en we in picton hadden opgepikt er was de club die al in Bods zijn bus zat (10 man) en dan wij met zijn negenen. Uiteindelijk was het een prima avond maar geen hoogtepunt. Uiteindelijk werd ik met mijn bij elkaar geraapte bad tase outfit nog 3e voor de beste outfit wedstrijd. Waarbij verslagen door een als vrouw verklede brit en een Engels meisje dat een spruitjesoutfit had gemaakt. Volkomen terechtdus in mijn opinie.
Toen de bar dichtging werden we door de barvrouw richting het meer gestuurd om gloeiwormen te bekijken. Dit was in de categorie briljante plannen er helaas geen (maar hilarisch was het wel) om bij het meer te komen moest er 20 minuten over een smal bospaadje worden gelopen waarbij meerdere malen mensen struikelend de bosjes in verdwenen. Na deze wandeling en welgeteld 2 gloeiwormen en een donker meer, was het wel weer welletjes en zijn we maar terggegaan. Na een paar uur slaap was het alweer zaterdag en was het tijd voor de volgende stop: Franz Josef.
Franz Josef is het beginpunt voor gletsjerhikes per helicopter en die schijnen er de moeite waard te zijn. Ik zelf zie de meerwaarde van een Gletsjerniet echt als je er niet op kan skien, dus besloot om 300 dollar uit te sparen. Ook moest ik vier dagen blijven als ik dit wilde doen en dat zou ten koste gaan van mijn Queenstown tijd. In plaats van de Gletsjer werd het kanoen op het meer. Dit was echter voor dag twee gepland. De eerste dag was vooral chillen in de kamer, filmpje kijken, boodschappen doen en in de jacuzzi zitten. Die avond was er all you can eat pizza in de bar en daarna was er een stom spelletje genaamd fetch waarbij opjecten gehaald moesten worden en waarbij ik niet nader in details zal treden omdat mijn oma dit ook ook leest.
De volgende morgen was regen regen regen en stond in het teken van filmpjes kijken in de kamer ( we hadden een flashpacker room geboekt met onze eige tv en waterkoker en onsuite douche) rond 1 uur was het tijd voor de kanotocht (from hell) normaal gesproken schijn je vanaf het meer een schitterend uitzicht over het meer en de Gletsjer te hebben, maar helaas niet vandaag. Vandaag was het twee uur in de regen kanoen met bewolking en redelijk wat wind. Uiteindelijk was het wel tof en hebben we behoorlijk wat gelachen, maar met een zonnetje zou het toch leuker zijn geweest.
Na de kanotcht was het tijd voor opwarmen in de jacuzzi een hapje eten en lekker op tijd naar bed. Echter niet voordat ik tijdelijk afscheid van mijn reisgezelschap had genomen want zij bleven nog 2 dagen in Franz Josef.
Maandagmorgen vertrokken we in alle vroegte voor de etappe naar Wanaka, Bods had ons bang gemaakt met het doemscenario dat een bepaalde pas misschien dicht zou zijn, het had heel veel geregend de laatste weken en er waren wat sliblawines geweest waardoor de wegen over de bergpassen onbegaanbaar waren.Als dit het geval was geweest hadden we 12 uur in de bus moesten zitten net zoals de bus voor ons. Dit was gelukkig niet het geval en in plaats daarvan hadden we een schitterende busrit met fantastische stops bij meren en schitterend uitzicht op besneeuwde bergtoppen en wat al niet meer de hele dag. Tegen half 4 ( er waren behoorlijk wat stops met wandelingen die dag) kwamen we aan in Wanaka.
Hier aangekomen was het straight to the TV-room waar ik Kenneth de deen inderdaad aantrof samen met Robin een van de gasten van de Steve bus en Andre ( een Duitser die ik 8 maanden geleden in Cairns tijdens een stapavond tegen was gekomen) Zij kende het dorp al een beetje en er werd geopperd om eerst te gaan midget golfen. (Dit ging voor mij niet echt van een leien dakje en het koste me in ieder geval een rondje bier voor de gasten)
Na de midgetgolf een rondje langs het meer gedaan, hier zat een gedeelte van mijn nieuwe busvrienden bier te drinken dus hier sloten we even bij aan en ik maakte even van de gelegenheid gebruik om een snel in het meer te springen. (Vergelijkbaar met Nederlands water in april, mei dus niet echt een aanrader). Verder weinig meer gedaan die avond en vroeg naar bed gegaan.
De volgende dag was het eindelijk tijd voor Queenstown en tevens de laatste etappe van het Nieuw Zeeland avontuur.
Jullie hebben nog steeds twee weken Nieuw Zeeland van mij tegoed dus ik zal maar meteen van wal steken.
Woensdag 23 oktober (ja ik weet het dat is drie jaar geleden) was het tijd voor de Ferry van Wellington naar Picton, ik had deze Ferry al een keer gehad en heb dan ook vooral geslapen. Neemt niet weg dat het een erg mooi stuk is om te varen met honderden kleine eilandjes. We hadden om 8 uur de ferry en om 12 uur waren we in Picton op het Zuidereiland.
Met onze nieuwe buschauffeur Bods ( een Kiwi van begin 40 en een geniale vent met briljate humor ) was het vervolgens een paar uur rijden naar Kaiteriteri een kustplaatsje op het Zuidereiland. Hier een rustige avond gehad en de volgende ochtend met een select gezelschap de watertaxi genomen vanaf het strand om het Abel Tasman national park te bezoeken. We voeren 20 minuten in een klein bootje naar het drop off point in de middle of knowhere waar we vervolgens een hike van drie uur langs de kust hebben gemaakt. Het was een prachtige hike over smalle kronkelpaadjes langs de kustlijn en het weer was ook vrij aardig. Na de Hike voltooid te hebben begon het te regenene en was het schuilen in een hut tot de watertaxi kwam, deze kwam gelukkig een uur te vroeg want echt strandweer was het helaas niet.
Na een behoorlijk ruig ritje terug waarbij menigeen werd getrakteerd op het nodige buiswater was het snel even lunchen en vervolgens de bus in.
De bestemming van die dag was Westport, een klein stadje aan de kust. Hier is een erg relaxed hostel met hangmatten, lounge area's en het wordt gerund door de meest relaxte gasten ever. Normaal is dit de ideale spot om te surfen maar het regende de hele dag dus daar was weinig animo voor. Jeffton, de Australier die ik op de weg omhoog had ontmoet had mij vertelt over een bierproeverij in Westport en wat een briljante middag zij daar hadden gehad. Mijn reisgezelchap (we waren nog met 9 man over van de Taupo club) was vrij snel overtuigd en zo rende ik nadat we in Westport waren aangekomen naar de brouwerij om te vragen of er nog een mogelijkheid was om te proeven. Ze gingen om 5 uur dicht en het was kwart voor 5 maar gelukkig waren ze in een goede bui en mochten we komen. Na een sprintje terug naar het hostel om de rest te halen was het vervolgens tijd voor de proeverij. Je betaalde hier tien dollar de neus en kon dan alle 10 de bieren van de lokale brouwerij proeven.
Uiteindelijk waren het Dave, Alex, Darryl, Marvin, Amy Laura, Dana, Nelli en ondergetekende die in de brouwerij zaten en daar hebben we een kleine twee uur doorgebracht. De gasten die de proeverij deden waren erg relaxed en vertelden het nodige. Na de proeverij waar we niet geheel nuchter vandaan kwamen was het tijd voor een pizza. In de pizzaria heb nog ik een speech gegeven en ik heb een foto met de eigenaresse van in de 70. (Bart, Erwin en Theo zouden trots op mij zijn geweest en deze dag had een behoorlijk hoog weekendje Solden gehalte)
Na de pizzaria terug naar het hostel gegaan en daar nog even gezeten om vervolgens moe maar voldaan het bed in te duiken.
Vrijdag was het tijd voor de trip naar Lake Mahinapoha en de binnen de kiwi experience beruchte Poo pub. Dit gehucht ligt ergens in de middle of knowhere en er is helemaal niets te doen behalve dat er een meer is met gloeiwormen. De kiwi experience stopt hier echter al jaren en de traditie is dat er een themafeest is die avond waarvoor de buschauffeur je die morgen het thema geeft.
Ons thema was bad taste en hiervoor werden wij door Bods (de chauffeur) bij het leger des heils gedropt. Na door de rekken te struinen stond ik bij de kassa met een amerikaanse vlag legging, een groen blauw gestreepte stropdas, een dames bloemetjesshirt en een groen jacquet. En dit alles voor 12 dollar. Dave had zelfs een wedding dress op de kop getikt. Tevens had ik in het plaatsje ook nog een groen Alien Morfsuit op de kop getikt maar daarover later meer.
In de poo pub aangekomen was de waarschuwing van Bods terecht, make sure you get drunk tonight because the rooms smell horrible and the beds are shit. Dit was dus inderdaad het geval dus na het droppen van de tassen was het tijd voor de bar. Na een heerlijk dinner met steak en gebakken aardappelen was het omkleden en tijd voor het feest. Het feest zelf was vrij tam mede doordat er behoorlijk wat groepjes waren in onze bus en de integratie nog niet geheel vlekkeloos was verlopen. Er was een groep 20 man die alleen het zuidereiland deden en we in picton hadden opgepikt er was de club die al in Bods zijn bus zat (10 man) en dan wij met zijn negenen. Uiteindelijk was het een prima avond maar geen hoogtepunt. Uiteindelijk werd ik met mijn bij elkaar geraapte bad tase outfit nog 3e voor de beste outfit wedstrijd. Waarbij verslagen door een als vrouw verklede brit en een Engels meisje dat een spruitjesoutfit had gemaakt. Volkomen terechtdus in mijn opinie.
Toen de bar dichtging werden we door de barvrouw richting het meer gestuurd om gloeiwormen te bekijken. Dit was in de categorie briljante plannen er helaas geen (maar hilarisch was het wel) om bij het meer te komen moest er 20 minuten over een smal bospaadje worden gelopen waarbij meerdere malen mensen struikelend de bosjes in verdwenen. Na deze wandeling en welgeteld 2 gloeiwormen en een donker meer, was het wel weer welletjes en zijn we maar terggegaan. Na een paar uur slaap was het alweer zaterdag en was het tijd voor de volgende stop: Franz Josef.
Franz Josef is het beginpunt voor gletsjerhikes per helicopter en die schijnen er de moeite waard te zijn. Ik zelf zie de meerwaarde van een Gletsjerniet echt als je er niet op kan skien, dus besloot om 300 dollar uit te sparen. Ook moest ik vier dagen blijven als ik dit wilde doen en dat zou ten koste gaan van mijn Queenstown tijd. In plaats van de Gletsjer werd het kanoen op het meer. Dit was echter voor dag twee gepland. De eerste dag was vooral chillen in de kamer, filmpje kijken, boodschappen doen en in de jacuzzi zitten. Die avond was er all you can eat pizza in de bar en daarna was er een stom spelletje genaamd fetch waarbij opjecten gehaald moesten worden en waarbij ik niet nader in details zal treden omdat mijn oma dit ook ook leest.
De volgende morgen was regen regen regen en stond in het teken van filmpjes kijken in de kamer ( we hadden een flashpacker room geboekt met onze eige tv en waterkoker en onsuite douche) rond 1 uur was het tijd voor de kanotocht (from hell) normaal gesproken schijn je vanaf het meer een schitterend uitzicht over het meer en de Gletsjer te hebben, maar helaas niet vandaag. Vandaag was het twee uur in de regen kanoen met bewolking en redelijk wat wind. Uiteindelijk was het wel tof en hebben we behoorlijk wat gelachen, maar met een zonnetje zou het toch leuker zijn geweest.
Na de kanotcht was het tijd voor opwarmen in de jacuzzi een hapje eten en lekker op tijd naar bed. Echter niet voordat ik tijdelijk afscheid van mijn reisgezelschap had genomen want zij bleven nog 2 dagen in Franz Josef.
Maandagmorgen vertrokken we in alle vroegte voor de etappe naar Wanaka, Bods had ons bang gemaakt met het doemscenario dat een bepaalde pas misschien dicht zou zijn, het had heel veel geregend de laatste weken en er waren wat sliblawines geweest waardoor de wegen over de bergpassen onbegaanbaar waren.Als dit het geval was geweest hadden we 12 uur in de bus moesten zitten net zoals de bus voor ons. Dit was gelukkig niet het geval en in plaats daarvan hadden we een schitterende busrit met fantastische stops bij meren en schitterend uitzicht op besneeuwde bergtoppen en wat al niet meer de hele dag. Tegen half 4 ( er waren behoorlijk wat stops met wandelingen die dag) kwamen we aan in Wanaka.
Hier aangekomen was het straight to the TV-room waar ik Kenneth de deen inderdaad aantrof samen met Robin een van de gasten van de Steve bus en Andre ( een Duitser die ik 8 maanden geleden in Cairns tijdens een stapavond tegen was gekomen) Zij kende het dorp al een beetje en er werd geopperd om eerst te gaan midget golfen. (Dit ging voor mij niet echt van een leien dakje en het koste me in ieder geval een rondje bier voor de gasten)
Na de midgetgolf een rondje langs het meer gedaan, hier zat een gedeelte van mijn nieuwe busvrienden bier te drinken dus hier sloten we even bij aan en ik maakte even van de gelegenheid gebruik om een snel in het meer te springen. (Vergelijkbaar met Nederlands water in april, mei dus niet echt een aanrader). Verder weinig meer gedaan die avond en vroeg naar bed gegaan.
De volgende dag was het eindelijk tijd voor Queenstown en tevens de laatste etappe van het Nieuw Zeeland avontuur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
